همه چیز از سال 2010 آغاز شد، زمانی که دو دانشمند از دانشگاه منچستر توانستند جایزه ی نوبل در رشته ی فیزیک را به خاطر تحقیقات گرانبهای شان در مورد استفاده از گونه ای کربن در تجهیزات الکترونیکی کسب کنند. از آن زمان تحقیقات بیشتری در این زمینه صورت گرفته، از آن جمله می توان به یک سری مطالعاتی اشاره کرد که پژوهشگران دانشگاه MIT، دانشگاه کلمبیا و مرکز تحقیقاتی T.J. Watson هدایت آن ها را بر عهده داشته اند.
نتایج حاصله از این تمام تحقیقات نشان داده که استفاده از گرافین در چیپ های کامپیوتری، آن ها را قادر خواهد ساخت تا به جای الکتریسیته با نور کار کنند و این یک جهش بزرگ است.
به طور خلاصه می توان گفت که گرافین یک گونه از کربن است. در حقیقت، لایه ای از کربن به ضخامت تنها یک اتم!
گرافین به عنوان ماده ای نو در دنیای فیزیک شناخته می شود که نه تنها نازک ترین، بلکه مستحکم ترین ماده ی شناخته شده در جهان است. توانایی گرافین در تبدیل نور به سیگنال های الکتریکی یک پتانسیل فوق العاده در صنعت کامپیوتر به حساب می آید.
طبق نتایج دانشگاه MIT، چیپ های جدید گرافینی می توانند تا حد بسیار زیادی مصرف انرژی الکتریکی و تولید حرارت را کاهش دهند. از آن مهم تر اینکه، چیپ های مبتنی بر گرافین علاوه بر ارائه سرعت بالاتر، قیمت تمام شده ی کمتری نیز دارند.
شاید این اولین باری نباشد که بحث استفاده از این ماده ی مستحکم و نازک در چیپ های کامپیوتری مطرح شده، در فوریه ی امسال اتحادیه ی اروپا مبلغ 1.35 میلیارد دلار به شرکت نوکیا کمک کرد، تا برای توسعه راه های استفاده از این ماده هزینه کند. ماده ای با ضخامت یک اتم، و استحکامی ۳۰۰ برابر فولاد.
فیلم مشهوری به نام درخشش ابدی یک ذهن پاک وجود دارد که در آن با دستگاهی خاطرات ناخوشایند را از ذهن مردم پاک می کنند.
حالا گروهی از محققان دانشگاه MIT یک ژن به نام Tet1 را یافته اند که در فراموشی خاطرات بد، نقش ایفا می کند و می گویند با افزایش فعالیت این ژن، می توان کاری کرد که خاطرات بد با سرعت بیشتری از ذهن ما فراموش گردند.
اگر در مسیر مدرسه با یکی از همکلاسی هایتان دعوا کنید، احتمالا نسبت به مکانی که در آن دعوا رخ داده احساس ترس پیدا می کنید. این ترس بعدا هنگام ملاقات آن فرد نیز تکرار خواهد شد و حتی اگر آن شخص از آن شهر نیز برود، باز هم هنگام مراجعه به مکان درگیری احساس ناخوشایندی را تجربه خواهید کرد.
در علم پزشکی به چنین واکنشی «استرس پس از سانحه » می گویند. محققان متوجه شدن که میزان ابراز این ژن با میزان فراموشی حوادث رابطه دارد. و در صورتی که بتوان میزان بروز این ژن را بالا برد، یک راه درمان جدید برای استرس پس از سانحه به وجود آمده است.
البته در واقع خاطرات ما از حافظه مان پاک نمی شوند. مدیر مرکز تحقیقات یادگیری و حافظه ام آی تی می گوید که بخش قدیمی حافظه به ما می گوید که این مکان خطرناک است و حافظه جدید یادآوری می کند که اینجا امن است. در این حالت دو انتخاب در حافظه وجود دارد که با یکدیگر رقابت می کنند.
افزایش میزان ابراز ژن Tet1 کمک می کند که راحت تر انتخاب کنیم که کدام حافظه را به یاد بیاوریم و کدام یک را مسدود کرده و در لایه های عمیق ذهن مان دفن نماییم.
البته فعلا تا تبدیل شدن نتیجه این تحقیقات به یک راه حل عملی و دارویی چند سالی فاصله است. اما انگار به زودی فراموش کردن مشکلات هم کار چندان سختی نخواهد بود.
بخش خدمات عمومی ژاپن هنگامی که پای خدمات به مشتریان به میان می آید، برای دقت بالا و جزئیات فراوانش زبانزد خاص و عام است. و البته این کشور چنان امن است که چندان غیرمعمول نیست شما کیف تان را گم کرده و پس از چند روز آن را دست نخورده پس بگیرید.
اگر چه تعداد وسایلی که توسط مسافران حواس پرت در تاکسی های توکیو جا می ماند، بسیار زیاد است. تا به جایی که شرکت تاکسی رانی این شهر تصمیم گرفته تا راه حلی فنی و تکنیکی برای این مشکل پیدا کند.
لذا آنها با همکاری یک شرکت مشاوره تکنولوژی محلی سیستمی را ابداع کرده اند که هنگام جا ماندن وسایل مسافران به راننده اخطار می دهد. این سیستم شامل ۴ دوربین است: یکی زیر صندلی راننده، یکی زیر صندلی سرنشبن جلو، یکی در سقف تاکسی و چهارمی هم در صندوق عقب اتومبیل.
کارکرد سیستم به این شکل است که تصاویر محیط داخلی تاکسی و صندوق عقب را قبل و بعد از سوار شدن مسافر با یکدیگر مقایسه می کند و اگر هنگامی مسافر تاکسی را ترک می کند، چیزی به تصویر اضافه شده باشد (کیف پول، موبایل یا...) سریعا با اخطار صوتی راننده و مسافر را آگاه می کند تا صندلی ها و زیر آنها را چک کرده و وسایل جا مانده را پیدا کنند.
و از آنجایی که ممکن است برخی مسافران با نصب سیستم جدید، نگران حریم خصوصی شان باشند، شرکت تاکسیرانی اطمینان داده که در تصاویر گرفته شده چهره اشخاص اصلا قابل تشخیص نیست. و همچنین در تاکسی های مجهز به این سیستم، برچسب اخطاری هم نصب خواهد شد. این شرکت قصد دارد تمام ۳۱۰۰ تاکسی خود را به سیستم محافظتی جدید مجهز نماید. هزینه تجهیز هر تاکسی تقریبا ۵۰۰ دلار برآورد می شود.
گشت و گذار مریخ نورد کنجکاوی در سیاره سرخ بدون نیاز به راننده زمینی
پس از گذشت یک سال، مریخ نورد کنجکاوی تا کنون بخش های زیادی از خاک مریخ را در نوردیده و پشت سر گذارده است. اما تا کنون همیشه برای حرکت، نیازمند کنترل زمینی و توسط راننده انسانی بوده است. ولی حالا داستان عوض شده است.
ناسا هفته گذشته اعلام کرد که «کنجکاوی» را به قابلیت طی مسیر بدون نیاز به راننده مجهز کرده است. نرم افزاری که برای این منظور روی کنجکاوی نصب شده، پیش از این بر روی پسرعموی آن (Opportunity) برای گشت و گذار مریخی مورد استفاده قرار گرفته است.
این برنامه خود را با دوربین های «کنجکاوی» سینک و همگام می کند: آنها سطح مریخ و عوارض آن زا مشاهده می کنند و نرم افزار هم بهترین مسیر برای رسیدن به مقصد را مورد محاسبه قرار می دهد.
این کاوشگر در اولین تست بعد از ارتقاء، چرخها را به کار انداخته و فاصله تقریبی ۱۰ متری را بدون کمک راننده زمینی طی کرد. شیوه کار به این صورت است که دانشمندان ناسا نقطه پایانی هر مسیر را به مریخ نورد اعلام می کنند و «کنجکاوی» به صورت خودمختار دست به انتخاب مسیر و سرعت حرکت می زند.
ماموریت بعدی Curiosity، مسافرت به دامنه کوه Sharp است. این سفر مستلزم طی مسافت تقریبا ۷.۲ کیلومتری است و پیش از این بر اساس نقشه های ارسالی مدارگردهای مریخی، مسیر مشخص شده بود. اما اکنون قرار است مریخ نورد کنجکاو ناسا با تکیه بر نرم افزار و دوربین ها، راه خودش را پیدا کند.
در موزه انگلیس، یک جام با قدمت ۱۶۰۰ ساله قرار دارد، این جام را رومی‌ها ساخته بودند. نکته شگفت‌انگیز این جام این است که تحت نور طبیعی، جام سبزرنگ است، اما وقتی از پشت به آن نور تابیده شود، جام قرمزرنگ دیده می‌شود.
از سال‌های دهه ۱۹۵۰، زمانی که موزه این جام را به دست آورد و از آن خود کرد، این موضوع ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده بود که رومی‌ها چطور این جام را ساخته‌اند و در ساخت آن از چه فناوری‌ای استفاده شده است.
راز این جام تا سال ۱۹۹۰، کشف نشد، در این زمان دانشمندان قطعات شکسته جام را زیر میکروسکوپ بررسی کردند و متوجه شدند که رومی‌ها از فناوری نانو استفاده کرده‌اند!
رومی‌ها ذرات نقره و طلا با اندازه ۵۰ نانومتر، یعنی کمتر از یک هزارم اندازه یک دانه نمک، داخل جام قرار داده بودند.
محققان گمان می‌کنند این جام در زمان استفاده، بر حسب اینکه داخلش را از چه چیز پر می‌کردند، تغییر رنگ می‌داد. از آنجا که موزه اجازه آزمایش عملی نمی‌داد، محققان، نمونه‌ای از جام را بازسازی کردند متوجه شدند، پر کردن آن از آب، روغن یا محلول شکر یا نمک، رنگ‌های متفاوتی ایجاد می‌کرد.
بخش خدمات عمومی ژاپن هنگامی که پای خدمات به مشتریان به میان می آید، برای دقت بالا و جزئیات فراوانش زبانزد خاص و عام است. و البته این کشور چنان امن است که چندان غیرمعمول نیست شما کیف تان را گم کرده و پس از چند روز آن را دست نخورده پس بگیرید.
خبرنامه وب سایت:
