مرکز تحقیقات این شرکت دیروز اعلام کرد که اکوسیستم نرم افزار جدید آنها به هدف برنامه ریزی تراشه های سیلیکونی، ساخته شده و معماری آن مستقیماً متاثر از اندازه و عملکرد مغز می باشد. البته بحث مصرف انرژی هم در نظر گرفته شده و هر عملیات با حداقل توان انجام می گیرد.

 

شرکت آی بی ام امیدوار است که این دستاورد منجر به نسل بعدی اپلیکیشن ها شود. این اپ ها خواهند توانست هرآنچه مغز قادر به ادراک، شناخت و عمل به آنهاست را منعکس کنند. بیش از حد تخیلی به نظر می رسد، ولی اگر تاریخ علم را مطالعه کرده باشید همه آن چیزهایی که امروزه کاملاً بدیهی هستند روزی فقط می شد آنها را خیال کرد.

 

محقق و مدیر ارشد آی بی ام، آقای Dharmendra Modha در این باره گفت: «ما داریم روی ایجاد یک فورترن برای تراشه های نروسیناپسی کار می کنیم» وی افزود: «با تکامل رایانه های امروزی، این دستاورد ظرفیت فناورانه جدیدی در اختیار ما قرار می دهد تا در برنامه نویسی و سامانه های آموزشی نوین استفاده کنیم»

 

همچنین آنها به پارامتری برای عصب ها دست یافته اند که قابل اندازه گیری به صورت دیجیتال است و به آن «واحد پردازش اطلاعات بنیادی در رایانش شبه مغزی» می گویند. این مدل، از گستره وسیعی از کارکردها، کدها و محاسبات عصبی اتفاقی و قطعی پشتیبانی می کند.

 

هدف بلند مدت IBM این است که یک سیستم تراشه رایانه ای بسازد که متشکل از ده میلیارد عصب و صد تریلیون سیناپس باشد. در این هدف گذاری مشخص شده که این سیستم نباید بیش از یک کیلو وات توان مصرف کند.

 

دنیای پژوهشگران مغز دیجیتال بی انتها و پر هیجان است. اگر شما یک فیلسوف علم بودید چه نظری درباره وقایع پیش رو در این شاخه مهم و تاثیرگذار داشتید؟