آی بی ام به یک معماری محاسباتی بر پایه مغز انسان دست یافت
هر از چند گاهی خبری از دنیای رایانشگرها و نزدیک شدن مغز رایانه ها به مغز انسان منتشر می شود، و در بسیاری از این خبرهانام شرکت معظم آی بی ام به چشم می خورد. این بار هم دانشمندان آی بی ام از یک معماری رایانشی جدید پرده برداری کرده اند که بر پایه مغز انسان صورت گرفته است.
مرکز تحقیقات این شرکت دیروز اعلام کرد که اکوسیستم نرم افزار جدید آنها به هدف برنامه ریزی تراشه های سیلیکونی، ساخته شده و معماری آن مستقیماً متاثر از اندازه و عملکرد مغز می باشد. البته بحث مصرف انرژی هم در نظر گرفته شده و هر عملیات با حداقل توان انجام می گیرد.
شرکت آی بی ام امیدوار است که این دستاورد منجر به نسل بعدی اپلیکیشن ها شود. این اپ ها خواهند توانست هرآنچه مغز قادر به ادراک، شناخت و عمل به آنهاست را منعکس کنند. بیش از حد تخیلی به نظر می رسد، ولی اگر تاریخ علم را مطالعه کرده باشید همه آن چیزهایی که امروزه کاملاً بدیهی هستند روزی فقط می شد آنها را خیال کرد.
محقق و مدیر ارشد آی بی ام، آقای Dharmendra Modha در این باره گفت: «ما داریم روی ایجاد یک فورترن برای تراشه های نروسیناپسی کار می کنیم» وی افزود: «با تکامل رایانه های امروزی، این دستاورد ظرفیت فناورانه جدیدی در اختیار ما قرار می دهد تا در برنامه نویسی و سامانه های آموزشی نوین استفاده کنیم»
همچنین آنها به پارامتری برای عصب ها دست یافته اند که قابل اندازه گیری به صورت دیجیتال است و به آن «واحد پردازش اطلاعات بنیادی در رایانش شبه مغزی» می گویند. این مدل، از گستره وسیعی از کارکردها، کدها و محاسبات عصبی اتفاقی و قطعی پشتیبانی می کند.
هدف بلند مدت IBM این است که یک سیستم تراشه رایانه ای بسازد که متشکل از ده میلیارد عصب و صد تریلیون سیناپس باشد. در این هدف گذاری مشخص شده که این سیستم نباید بیش از یک کیلو وات توان مصرف کند.
دنیای پژوهشگران مغز دیجیتال بی انتها و پر هیجان است. اگر شما یک فیلسوف علم بودید چه نظری درباره وقایع پیش رو در این شاخه مهم و تاثیرگذار داشتید؟
تاریخ: 31 / 5 / 1392برچسب:ساختار مغز انسان, ساختار مغز, پیچیدیگی مغز ,ساختار اصلی مغز, محاسبات مغزی,پایه اصلی کارکرد مغز,محققان ای بی ام,محققان ABN,درباره Dharmendra Modha,,
ارسال توسط شایان
خلق ریزترین تابلو مونالیزا توسط دانشمندان انستیتو تکنولوژی جورجیا
محققان انستیتو تکنولوژی جورجیا یک کپی از نقاشی مونالیزا تهیه کرده اند که تنها ۳۰ میکرون عرض دارد (یعنی چیزی در حد و اندازه ضخامت موی انسان).
شاید از این خبر بیش از همه لئوناردو داوینچی باید خوشحال شود! محققان انستیتو تکنولوژی جورجیا برای نشان دادن تکنیک جدیدی جهت تولید واکنش های شیمیایی کنترل شده در مقیاس نانو، از تابلوی مونالیزا به عنوان الگو استفاده کردند.
این تکنیک که آن را Mini Lisa نامیده اند، نتیجه فرآیندی به نام TCNL یا نانو لیتوگرافی ترموشیمیایی است. آنها به کمک یک میکروسکوپ الکترونی (که امروزه در اغلب آزمایشگاه های پیشرفته یافت می شود) و با استفاده از بازوی طره ، گرما را به صورت پیکسل به پیکسل (پیکسل های ۱۲۵ نانومتری) بر روی سطحی پوشیده از مواد شیمیایی اعمال کردند.
گرمای اعمال شده روی سطح باعث یک واکنش شیمیایی شد و سطح مورد نظر را روشن می کند. و هرجا که گرمای بیشتری اعمال شود، بخش روشن تری ایجاد می گردد. با کنترل دقیق میزان گرمای اعمال شده در هر پیکسل، این تیم موفق شد فرایند تولید مولکول های جدید را کنترل کند و حتی تعداد آنها را هم در اختیار خود داشته باشد.
خلق چنین شیب غلظت شیمیایی با دیگر روش ها بسیار مشکل است. مزیت این روش، آن است که تامین تجهیزات مورد نظر چندان سخت نیست و اجرای این تکنیک هم آسان است. لذا بسط آن در سطح تجاری نانوتکنولوژی امری شدنی است.
جین کوتیس استادیار فیزیک موسسه و مدیر تیم تحقیقاتی می گوید: «ما تصور می کنیم تکنیک TCNL را می توان با الگوی تغییر دیگر خصوصیات شیمیایی یا فیزیکی مواد سازگار نمود. برای مثال از میزان رسانایی در گرافن بهره برد. این تکنیک دامنه وسیعی از آزمایشات و برنامه ها را در زمینه نانو الکترونیک و زیست مهندسی ممکن می سازد که پیش از این غیرممکن بوده اند.»
ارسال توسط شایان
آخرین مطالب
خبرنامه وب سایت: