هزینه طراحی تازه وب‌سایت CNN: عدد باورنکردنی ۱۵ میلیون دلار!

شخصا سررشته‌ای از طراحی وب ندارم، اما مثل کسی که بازیکن فوتبال نیست، اما از «تیکی تاکا» لذت می‌برد، همیشه هنگام وب‌گردی نگاهی به طراحی‌های تازه می‌اندازم و سعی می‌کنم به صورت کلی استفاده از رنگ‌ها، فونت‌ها، المان‌ها، فناوری‌ها و چینش و معماری مطالب را در ذهن مرور کنم.

به تازگی خبر تازه‌ای در مورد طراحی سایت CNN‌ خوانده‌ام که فکر می‌کنم، برای طراحان وب می‌تواند جالب باشد:

روز چهارشنبه در جریان همایشی، رئیس CNN -جف زاکر- طراحی جدید CNN را رونمایی کرد، او تصریح کرد که آینده CNN را بیشتر در نسخه وبی و دیجیتالی آن می‌بینید تا نسخه سنتی تلویزیونی این خبرگزاری معتبر.

برای سر و سامان دادن به طراحی CNN، این خبرگزاری امسال ۱۵ میلیون دلار هزینه کرده است.

طراحی قبلی CNN از سال ۲۰۰۹ مورد استفاده قرار می‌گرفت، پوسته تازه تیره‌تر است و از جهاتی شبیه پوسته سایت هافینگتون پست است.

در این طراحی، خبر اول به صورت برجسته و متمایز با یک عکس بزرگ در بالای صفحه قرار داده می‌شود، هر چقدر هم خبر مهم‌تر باشد، عکس یا ویدئوی آن بزرگ‌تر کار می‌شود.

اگر خبر زیاد مهم نباشد، رنگ پشت‌زمینه تیره است، اما اگر خبر خیلی مهم باشد، مثل حادثه بمب‌گذاری در بوستون، از رنگ قرمز هم ممکن است استفاده باشد.

در زیر خبر اول، خبرهای دیگر به صورت شبیه سایت پینترست چیده می‌شوند. بعضی از این باکس‌ها فقط عناوین خبرها را دارند و برخی هم حاوی عکس بندانگشتی یا ویدئو هستند.

میزان باید ماهانه از سایت CNN حدود ۴۲ میلیون است. اما یک چیز مهم در طراحی تازه، اهمیتی است که به کاربران موبایل داده شده است. برآوردها نشان می‌دهند ۳۹ درصد ترافیک کل CNN را کاربران موبایل تشکیل می‌دهند. پس طراجی تازه ریسپانسیو شده تا باعث رفاه کاربران موبایل شود.

علاوه بر این API خبرگزاری CNN هم منتشر شده است که اجازه انتشار اخبار را به صورت سهل و ساده در پلتفرم‌های مختلف مورد استفاده می‌دهد، برنامه‌هایی هم برای دسترسی دادن توسعه‌دهنده‌های ثالث به این API وجود دارد.

منبع

خب، من از انتشار این خبر هدفی داشتم:

برای من خیلی جالب است که رسانه‌ها، روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های بزرگ در غرب، باعث ایجاد تحول در طراحی وب می‌شوند.

بله! همه این رسانه‌های ثروتمند هستند و می‌توانند بی‌مهابا خرج کنند، اما همه چیز پول نیست، خیلی وقت‌ها ذهنیت مدیران ارشد و نوع نگاه آنها مهم‌تر است. من دیگر خسته شدم از بس نالیدم که روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها و سایت‌های دولتی ما، وضعیت به‌سامانی از نظر طراحی ندارند.

به نظر می‌رسد در این زمینه هیچ دلسوزی یا دغدغه‌ای وجود ندارد و افراد شایسته در زمینه طراحی وب، به کلی از میدان به دور می‌مانند.

روزنامه‌های ما از راست‌ترین‌ها تا میانه‌رو و چپ، همگی تقریبا درد مشترکی دارند و آن هم عقب‌افتاده بودن طراحی آنهاست.

ما پرتوقع نیستیم و مثلا انتظار نداریم که روزنامه کیهان یا شرق به اندازه نیویورک تایمز، بتواند در زمینه طراحی وب در محیط داخل تأثیرگذار باشد، اما مثلا دوست داریم که چینش مطالب، فونت مورد استفاده و امکانات چندرسانه‌ای بهتر شوند و سایت‌ها ما را یاد دهه ۱۹۹۰ نیندازند! (لازم است به سایت خبرآنلاین اشاره کنم که در ابعاد داخلی، استانداردهای بسیار خوبی دارد و یک نمونه است.)

همان طور که در ابتدای پست نوشتم، من سررشته‌ای از طراحی وب ندارم، اما می‌توانم به عنوان وبلاگ‌نویسی که تجربه چندبار سفارش پوسته اختصاصی داشته است، برایتان بنویسم که مشکلات طراحی وب چندلایه‌ای هستند، مثلا یک طرف مشکل هم برمی‌گردد با سلیقه و نوع کاربری بازدیدکنندگان ایرانی.

باید اعتراف کنیم که کاربران اینترنت در ایران، نوع رفتار توأم با تنبلی محض دارند، درست به همین خاطر است که در ایران خیلی وقت‌ها بهتر است، به جای طراحی‌های پیچیده، رو به طراحی‌ها ساده بیاوریم و مطالب را به صورت «وبلاگی» بچینیم، یعنی اینکه به جای مرتب کردن اخبار در کتگوری‌های مختلف، خیلی ساده ۴ خبر و مطلب تازه را به صورت کامل یا نزدیک به کامل در صفحه نخست قرار بدهیم، این طوری شانس خوانده شدن واقعی مطالب بالاتر می‌‌رود.

به نظر می‌رسد که به خاطر کندی اینترنت در ایران و برخی محدودیت‌های بی‌دلیل، میزان بازدید کاربران اینترنت از سایت‌ها و خبرگزاری‌های با طراحی مدرن و امروزی، کم باشد.

من از یک تشبیه فوتبالی دیگر استفاده می‌کنم: در دهه شصت زمانی که فوتبال‌های اروپایی را کمتر می‌دیدم، بازی‌های تیم‌های داخلی به نظرمان زیبا می‌آمد و ما گاهی تصور می‌کردیم که یک بازیکن معمولی، بسیار تکنیکی است و هوشمندانه بازی می‌کند، اما از زمانی که پخش‌های زنده مرسوم شدند، ما به تدریج متوجه شدیم که فوتبال واقعی چیست.

در زمینه طراحی وب هم متأسفانه خیلی اوقات به نظر می‌رسد که هم کارفرما و هم طراح وب مجبور هستند که ذائقه خاص کاربر ایرانی را در نظر بگیرند، طراحی‌های بیش از حد مدرن و انقلابی، برای کاربران ما مثل غذاهایی هستند که آنها قبلا در منوی هیچ رستورانی تجربه نکرده‌اند و به صورت متناقض باعث دافعه می‌شوند، تا جاذبه.

امیدوارم که خود طراحان وب دست به قلم بشوند و از زاویه دید خود مشکلاتشان را بیان کنند.

استاندارد جدید اینتل برای انتقال داده میان سرورها با سرعت 1.6 ترابیت بر ثانیه

شاید ارتباطات نوری در محاسبات کامپیوتری فناوری هایی پیشرومحسوب شوند، اما جالب است بدانید که آنها در اتاق های سرور پیر و قدیمی به حساب می آیند و تکنولوژی اتصال فیبر فعلی از دهه ۱۹۸۰ آغاز شده است.

در سال ۲۰۱۵ با یک بار شارژ تلفن‌ هوشمندتان چندین هفته با آن کار خواهید کرد

به تازگی یک نوع فناوری جدید برای حافظه‌های رم معرفی شده است که برای ذخیره داده از شیوه کاملا متفاوت استفاده می‌کند. چرا باید این نوآوری برای شما مهم باشد؟ ساده است: فناوری جدید Crossbar باعث می‌شود تلفن هوشمندتان در سال ۲۰۱۵ یک ترابایت حافظه داشته باشد و به‌ویژه اگر با سایر نوآوری‌‌های مربوط به تلفن‌های هوشمند ترکیب شود، با تنها یک بار شارژ مدت زمان بسیار بیشتری برایتان کار خواهد کرد.

استارتاپ تراشه Crossbar نامش را پس از طراحی فناوری رم غیرهادی از این محصول گرفته است. این رم از میله‌های ضخیم رسانا که روی هم قرار گرفته و در یک الگوی ضربدری پیچیده روی قطعه کوچکی از سیلیکون جای گرفته‌اند، ساخته شده است. شیوه حقیقی عملکرد این حافظه با فناوری حافظه‌ای که هم‌اکنون در حال استفاده روی تلفن هوشمند شماست خیلی متفاوت است و با وجود اینکه فناوری فلش اوج چندین دهه تحقیقات و توسعه است، به سادگی در مقابل سیستم Crossbar شکست خورده است. 

فناوری RRAM آن یک ترابایت حافظه غیر فرار (داده‌ها حتی با ایجاد مشکل برای باتری حفظ خواهند شد) را روی یک تراشه نیمه‌رسانا که اندازه آن تقریبا نصف اندازه تراشه‌ها در حافظه فلش هستند ذخیره می‌کند، بدین معنا که اندازه این تراشه‌ها با ابعاد تراشه‌های موجود در تلفن‌های هوشمند فعلی سازگار است. به علاوع RRAM می‌تواند با سرعتی ۲۰ برابر بیش‌تر از حافظه فلش اطلاعات ذخیره‌شده را بخواند و گفته می‌شود عمر این تراشه از رقیبش که با مرور زمان و با استفاده مداوم از مداراتش کند می‌شود، ۱۰ برابر بیشتر است. به علاوه می‌گویند این تراشه برای انجام عملیات خواندن و نوشتن داده ۲۰ برابر کمتر باتری مصرف می‌کند.

این رویاپردازی و یا تحقیقات پیش از ابداع محصولی که تا تولیدش سال‌ها راه باشد نیست: Crossbar می‌گوید می‌تواند با استفاده از نسل تراشه‌ها با ساختار تعدیل نشده فعلی، دستگاه‌های کارآمد بسازد. ابداعات اخیر در طراحی صفحه نمایش، پردازنده موبایل و طراحی بی‌سیم، فناوری باتری و حتی فناوری سلول‌های خورشیدی شفاف می‌توانند به سادگی با سیستم RRAM تلفیق شوند و موجب ساخت تلفن‌های هوشمندی با قابلیت مصرف باتری کمتر شوند. در حالی که مدت زمان نگهداری باتری میانگین در تلفن‌های هوشمند تنها یک روز پیش از نیاز به شارژ مجدد است، شواهد امر حاکی از آن است که در چند سال آینده فناوری پیشرفت خواهد کرد و تنها با یک‌بار شارژ باتری، تلفن‌‌های هوشمند روزها کار خواهند کرد.

به نظر شما فناوری Crossbar می‌تواند در ۲۰۱۵ بزرگترین ایراد تلفن‌های هوشمند فعلی را برطرف کند یا فعلا همه این داستان‌ها را یک رویا تصور می‌کنید؟

فیس بوک! شبکه اجتماعی یا ابزار جاسوسی؟

 اکثر شما کم و بیش با  فیس بوک آشنایی  دارید. سایتی به  بنیان گذاری  مارک زاکربرگ  که در سال 2004 تاسیس شد و هدف آن به اشتراک گذاشتن تصاویر، فیلم و اطلاعات بین دوستان بود. این شبکه در حال حاضر بیش از یک میلیارد عضو دارد که بیش از 70 درصد آن در خارج از ایالات متحده هستند. موسس این شرکت در سال 2010 استعفا داد تا جوان‌ترین بازنشسته میلیاردر دنیا در سن 26 سالگی شود. در سال‌های اخیر بسیاری از کاربران ایرانی در این وب سایت ثبت نام نموده‌اند و به گمان خود که اطلاعات شخصی سازی می‌شود و قابلیت مخفی شدن از دید عموم را دارند، اقدام به انتشار اطلاعات و تصاویر شخصی خود نمایند. اما با افشاگری‌های جدید و تکان دهنده ادوارد استون و کاترین لوسه و همچنین تایید مارک زاکربرگ مبنی بر در اختیار قرار دادن تمامی اطلاعات فیس بوکی (شامل آدرس و پسورد) افراد به سازمان‌های جاسوس مانند NSA، این سوال پیش می‌آید که آیا فعالیت در این سایت امن است یا نا امن؟

آمار جدید در ابتدای سال 2013 نشان می‌دهد که تعداد کاربران ایرانی فیس بوک حدود 13 تا 18 میلیون نفر بوده که از این تعداد 2 میلیون نفر به طور حرفه‌ای و فعال در این سایت عضو هستند. این اعداد عمق فاجعه را نشان می‌دهد. حدود 18 میلیون ایرانی که تمامی اطلاعات شخصی آن‌ها در اختیار سازمان‌های جاسوسی دنیاست! شاید از خودتان این سوال را بپرسید که اطلاعات من به چه کار سازمان جاسوسی می‌آید؟ من که فرد مهمی نیستم! من فقط یک کارمند ساده هستم!  طبق آمار20 درصد افرادی که در فیس بوک عضویت دارند، از پسورد مشابهی برای حساب‌های خود استفاده می‌کنند. این حساب‌ها ممکن است ایمیل یا اکانت توئیتر شما باشد، در نقطه بحرانی‌تر ممکن است رمز VPN یا سرور شرکت شما باشد. یعنی یک سازمان جاسوسی به راحتی به سیستم شرکت شما نفوذ می‌کند بدون آنکه متوجه شوید. کاترین لوسه که  در ابتدای ورود به این شرکت، کارمند بخش مشتریان بوده است، می‌گوید: من از آن زمان که در قسمت خدماتی کار می‌کردم به یک ابر پسورد (Master Password) دسترسی داشتم که با آن به تمامی اطلاعات کاربران دسترسی پیدا می‌کردم. سوال اینجاست که این ابر پسورد وقتی می‌تواند به یک کارمند بخش خدماتی داده شود، چرا به سازمان‌های جاسوسی فروخته نشود؟ به نظر می‌رسد با افشاگری‌های اخیر،  فیس بوک با چالش بزرگی جهت جلب اطمینان کاربران خود مواجه شود. به نظر شما فیس بوک در ایران تا چه حد امن است و فعالیت در این شبکه تا چه حد عاقلانه است؟ آیا شما هم مثل بسیاری از افراد این موضوع را به تمسخر می‌گیرید و خیلی ساده از کنار آن می‌گذرید؟ قضاوت با شماست، اما احساس خطر در قبال حریم خصوصی خود یک موضوع جدی است، حتما در این مورد تامل بیشتری کنید.

ماشین چهره‌خوان می‌تواند بگوید شادید یا حوصله‌تان سر رفته

Posted: 23 Aug 2013 05:29 AM PDT